Om maar te zeggen....

dgzdgzuihuhdzhxude
zbdxeh


U had het misschien al gemerkt; wij moeten altijd een beetje overdrijven.

Zo hadden we namelijk het fabuleuze idee om varkens samen op de wei te steken met schapen. U weet wel, een grasmasjien en een tracteur. Op het zelfde spietje groen.

Hoewel we er nog steeds rotsvast van overtuigd zijn dat dit de perfecte combinatie is had het wel wat zoden aan de dijk om dit klaar te spelen. En dan hebben we het niet over de praktische kanten van de zaak zoals de juiste omheining vinden voor het “ik-ontzie-niks-of-niemand”-varken en het “mhh-dat-struikje-ziet-er-best-lekker-uit”-schaap. Nee, hier gaat het over wat we noemen “de publieke opinie”

Zoekend als we zijn besloten we het toch eerst een beetje rond te vragen, bij kenners enzo.

Het begon bij de aanschaf van het schaap. Toen we schapenboer van Grietje, de trots van onze kudde, vroegen wat hij ervan dacht die twee soorten op een kluitje te zetten kregen we een puike opeenvolging van een halve verslikking in de eigen tong, ogen die een vochtige allerlaatste blik op Grietje wierpen en tenslotte een aarzelend mompelend “tja als ge dat écht wilt...”.

Op naar de varkensboer die toen we met ons klein personenwagentje zijn erf kwamen oprijden maar bleef staren naar het hek in de hoop daar een échte camionette te zien doorrijden waar zijn varkens in mochten.. Maar ze moesten wel degelijk in dat rode bolleken. Op de vraag dan wat hij van ons idee vond kregen we dan ook enkel maar een meewarige hoofdknik en een stevig varken mee.

Ook moeders, vader en aanverwanten deden zo hard hun best ons te ontmoedigen dat we er op den duur zo'n geweldige goesting in hadden dat we maar meteen besloten 1 stal te zetten ipv voor elk eentje.

De eerste kennismakingen tussen de drie dames waren als zoete honing... Een luid mekkerend Grietje die hard haar best deed de twee rondstuiterende marsepeintjes bij te houden en twee varkens door het dolle heen zich een weg banend door het hoge gras en die enkel maar in de poep van Griet geinteresseerd zijn, dit trouwens hoogst tegen haar zin...ach ach hoe zoet was de tweede ochtend toen we hen samen te midden van de wei vonden; vredig naast elkaar slapend.... sinds die dag was de kudde geboren...

Drie maand was dit hemel en aarde en moest ieder scepticus zijn bedenkingen inslikken. Toen de schapenboer achterstallig geld kwam innen was hij stomverbaasd zijn schaap daar nog te zien, zo tussen de levenden.

En ook al waagt er zich tegenwoordig geen enkele grasspriet meer naar boven in die modderpoel die de varkens veroorzaakt hebben, nog blijven wij het een goei idee vinden. Ook al huppelt Griet nu in onzen hof rond en niet langer in de wei en vreet ze daarbij zowat alles wat er maar een beetje groenig uitziet (inclusief de drogende was) kaal, nog vinden wij het een goei concept. En ook al breekt Grietje zowat al haar poten als ze in de wei rond snuistert opzoek naar die ene dappere Grasspriet, nog zijn we ervan overtuigd dat we de juiste beslissing genomen hebben!


Om maar te zeggen; het komt erop aan alle commentaar en goede raad naast u neer te leggen om te slagen in wat je doet. * grote grijns*


*** update: er rijst zich natuurlijk wél een klein onoverkomelijk probleempje als de hormonen toeslaan... wat zou u doen als je 1 varken hebt die zo geil als een otter het ene mannelijke lid van de kudde (een schaap) wel ziet zitten voor een potje rampetamen in de boskes... en dan meteen maar tot de orde van de dag komt en haar volle 70 kilo zonder dralen enthousiast op het frele schaapje werpt dat, zich van geen kwaad bewust, rustig lag te herkauwen.... Wij hebben gekozen voor de pijnlijke oplossing; Geus weghouden van haar "geliefde". Ook al geeft dat nu al een ganse dag een gigantisch luid gekrijs op (zware hormonen) Prins heeft nu tenminste kans deze hormonenopstoot te overleven...***

1 opmerking:

Fenna zei

Mannekes mannekes, zalig zo'n verhaal! Ik vind het nog steeds prachtig wat jullie doen, dus doe zo voort en laat ons maar genieten van die absurde verhaaltjes!
Liefs
fenna