Annemie en Sven adopteren een varken!

Annemie Peeters en Sven Pichal adopteren een varken! Het varken van Annemie zal opgroeien in een bio-boerderij in Geel. Svens varken gaat groot worden in een industriële boerderij in hetzelfde Geel.

De levensloop van beide varkens zal de komende maanden nauwgezet gevolg worden in 'Peeters & Pichal', met alle ups and downs, totdat beide varkens uiteindelijk op het bord van de consument verschijnen.

Iedereen dus luisteren naar Radio1!!

Europa stemt Amerikaanse chloorkippen weg

Een overgrote meerderheid van EU-lidstaten gaat vandaag tegen een voorstel stemmen om de behandeling van geslachte kippen met een chlooroplossing toe te laten. Dat meldt De Tijd. Dat betekent dat er voorlopig geen einde komt aan het tien jaar oude invoerverbod voor Amerikaanse kippen. In de VS is een chloorbehandeling de norm. De EU kiest daarentegen voor strenge hygiënenormen doorheen het hele productieproces.

De VS, waar de chloorbehandeling het belangrijste wapen is tegen salmonella, eisen van Europa dat het bestaande verbod op chloorkippen vernietigd wordt. De Amerikanen voelen zich gesterkt door het feit dat een importban om gezondheidsredenen volgens de regels van de Wereldhandelsorganisatie gebaseerd moet zijn op wetenschappelijke bewijzen. Over chloorkippen luidt het wetenschappelijk advies dat die niet schadelijk zijn voor de menselijke gezondheid.

Daarom lanceerde de Europese Commissie op initiatief van de Duitse eurocommissaris van Industrie Günter Verheugen het voorstel om chloorkippen voortaan toe te laten, maar een meerderheid van de EU-lidstaten en europarlementsleden houdt het been stijf. Economisch is het dossier niet van immens belang, maar het is wel een belangrijk politiek signaal omdat Europa en de VS ook nog altijd een robbertje uitvechten over ggo's en hormonenvlees.

Aan de leden van de Commissie voor Leefmilieu en Natuur, Landbouw, Visserij en Plattelandsbeleid en Ruimtelijke Ordening en Onroerend Erfgoed

"Geachte heer/mevrouw,
 

Eerstdaags zal de Commissie van het Vlaams Parlement waarin u zetelt en die bevoegd is voor o.m. leefmilieu, natuur en landbouw zich buigen over het zgn. coëxistentiedecreet, dat de vrije keuze van boeren en consumenten tussen genetisch gewijzigde teelten en voeding enerzijds en GGO-vrije teelten en voeding anderzijds moet garanderen. Het voorliggende ontwerp van decreet vertoont echter ernstige hiaten waardoor het in zijn huidige vorm op middellange termijn GGO's aan alle boeren en consumenten zal opdringen.

De isolatie- en meldingsafstand zijn volstrekt ontoereikend om coëxistentie zonder vermenging mogelijk te maken, niet-GGO-telers die geconfronteerd worden met een besmetting van hun oogst door naburige GGO-teelten worden juridisch en financieel onvoldoende beschermd, en het afbakenen van GGO-vrije gebieden wordt onmogelijk gemaakt door bij voorbaat voor Vlaanderen onmogelijke normen op te leggen.

GGO-vrije biologische land- en tuinbouw zal eveneens onmogelijk worden.

Wallonië heeft in deze materie gekozen voor het voorzorgsbeginsel en de weg van het gezond verstand, en zich aangesloten bij het Europees Netwerk van GGO-vrije Regio’s.

Ik hoop dat u zich als Vlaamse Volksvertegenwoordiger bewust bent van uw verantwoordelijkheid. Er is geen noemenswaardig consumentenverzet om de eenvoudige reden dat rond deze regelgeving geen structurele open communicatie of debatten werden gevoerd. Toch ben ik ervan overtuigd dat wanneer alle consumenten op de hoogte zouden zijn van de reële consequenties van dit decreet, zij massaal zouden protesteren.
 
De coëxistentiewetgeving heeft ondermeer als doel het behoud en de bescherming van GGO-vrije voeding te garanderen.  Dat is echter met dit wetsvoorstel onmogelijk !

Ik reken vanzelfsprekend op uw oprechte bekommernis omtrent:
         de toekomst van de gewaarborgde keuzevrijheid van producenten en consumenten om al dan niet GGO’s te telen of te eten,
         de invoering van een rechtvaardige verantwoordelijkheidsregeling die de rechten van GGO-vrije producenten en consumenten eerbiedigt.

Ik ben ervan overtuigd dat dit met de voorliggende ontwerp-coëxistieregeling niet het geval zal zijn.


Ik reken erop dat u rekening zal houden met mijn bekommernissen in het debat en de voorbereiding van de coëxistentie-regeling.



Hoogachtend,

Toekomstige Bio boeren"

en wat hebben we geleerd I

Dit hobbyboeren is onze leerschool voor Later. Als we Groot zijn. Als we eenmaal op onze "echte" boerderij rondlopen, en niet langer ploeteren op deze vierkante centimeter modder. Maar nu zijn we dus aan het oefenen. En maken we veel fouten, waar we hopelijk veel uit leren.


Les 1: het tochtige varken

Eerst hadden we twee kleine biggen aangekocht. Twee dames. Eentje werd in de koteletten gemept, de ander mocht hier blijven. Langzaam werd het meisje een echte vrouw. En op een dag kwamen daar de Hormonen kijken... Stevige Hormonen.
En dan zijn alle mannelijke exemplaren van vier-, twee- of een-voeters best nergens te bespeuren. Want eenmaal die feromonen met haar omvangrijke neus uit de lucht te hebben opgepikt raakt ons Geus het noorden kwijt. Erheen wilt ze dan. Naar de Bron van die lustopwekkende geurstoffen, naar de Plek van Eeuwige liefde en Vurige Passie...
Op zich ware dat geen probleem. De tochtigheid duurt ongeveer een weekje. In die periode waagt Dries zich niet meer buiten en mag ik onze beestjes voederen. Helemaal alleen.
En de bronstigheid komt slechts om de drie weken opzetten...
Maar als je dan met twee vrouwen en drie beerkes zit, dan rijzen er misschien wel wat probleempjes.

Want, probleempje 1, een beetje zoals bij de mens, tochtige zeugen zijn niet echt genietbaar. Ook niet voor elkaar. Nora en Geus zijn dus net twee kibbelende vrouwen als er eentje tochtig loopt.

Probleempje 2: Beren en zeugen winden elkaar op. Dus; Geus steekt de beertjes, haar eigen zonen(!!) in een passionele hormonenrace en de beertjes laten Geus (hun moeder!!) alle kanten van de wei zien.... Uren aan een stuk lopen en springen die mini mannetjes hun piet achterna en gaat Geus er gillend vandoor... Rustieke taferelen zo in Zomergem

Enige oplossing; scheiding van tafel en bed. Een dun elentrieken draadje wordt tussen Geus en de beertjes gespannen, een klein kotteken opgetrokken voor Geus en zo worden grotere problemen vermeden.
Edoch is dat niet steeds voldoende en gaan de mannekes soms kamikazegewijs hun hormonen achterna en trotseren ze de snok om bij Geus te geraken. Dit tot groot plezier van onze buren die weer maar eens in hun vuistjes kunnen lachen als ze ons weer maar eens, luid foeterend, achter die mannekes zien ploeteren...

Natuurlijk blijft Nora ook niet achterwege en tegenwoordig wisselen Geus en Nora elkaar af in het Isolatiekwartier.

En wat hebben we daaruit geleerd? dat er met Hormonen niet te lachen valt.

Vrije varkens, vrije software!



Deze blog, onze boekhouding, planningen, logo's, bits en bites komen tot stand zonder enig stukje windows of microsoft. Oh ja, dat is mogelijk! Open Source Software, het is de toekomst.

Op onze aardbol zitten een gigantisch aantal mensen achter hun computer en zij hebben er plezier aan om iets te creëren en te delen met de rest van de wereld. Fantastisch toch? Dank zij hen kunnen wij genieten van Vrije Software en zijn we niet gebonden aan geldkloppers of monopolisten.

Ubuntu heeft een nieuwe release uit. Ubuntu huh? WTF? Well: Linux for Human Beings. Inderdaad, een besturingssysteem draaiende op Linux, maar even gebruiksvriendelijk als Windows. Volledig vrij, vreet tof, vooruitstrevend, hip en hop!

Nu hoef je niet meteen je besturingssysteem te gaan vervangen (al raad ik het wel aan), je kan ook je dagdagelijkse bezigheden op Open Source draaien:

tekstverwerking, spreadsheets ed.:
Use OpenOffice.org

Internetsnurfen:
Spreadfirefox Affiliate Button

en nog zo veel meer!

het is niet koud

De nazomer is nu officieel gedaan en de nachten ijzig koud. Althans, voor ons, mensen. Onze varkens houden van de sterrenhemel om onder te slapen!
Nora lag de afgelopen week elke nacht buiten te slapen, af en toe met een big aan haar zij. We dachten dat ze misschien niet meer toegelaten werd in het kot (Geus is nogal bazig de laatste tijd). Maar afgelopen nacht was het juist Geus die samen met vier biggen onder de krulwilg lag te slapen. Géén tien graden meer en die liggen daar zo open en bloot. Ook deze morgen lagen ze er nog...
Zonder pull, sjaal of dekentje. Gewoon een goede speklaag en een dichte vacht.

het varken vanbinnen


Al meer dan een jaar zien we varkens rondlopen. En de hespen rondhupsen, oren flapperen en staarten krullen. Maar wat zijn al die andere onderdelen van het varken? Koteletten, ok, daar kan ik me nog wat bij voorstellen; maar wat is dan het verschil met de basse-cote; en waar zit precies dat neusje van de zalm: het varkenshaasje?
Wat komt allemaal in het gehakt terecht? en hoe krijg je nu een mooi gebraad uit zo'n varken?

Sinds twee weken krijg ik een antwoord op al mijn vragen! Met een cursus "Uitbenen en versnijden van het varken" en aansluitend "Verkoopsklaar maken", ben ik tegen januari een gediplomeerd varkensslager. En kan ik precies vertellen waarom basse-cote veel lekkerder is dan koteletten. En kan ik je een "spinnenweb" of het fameuze Slagersbiefstuk voorschotelen!

Op de boerderij...

Nu de zon eindelijk haar intrede doet, zijn ook wij terug!
Vandaag in beeld, morgen in woorden

Klik op de fotootjes voor meer en geniet er van!







8 patatjes met een ingedrukte neus liggen te ronken in de oksel van Geus

moeder en kind stellen het wel, zeer wel
Geus is een goeie moeder

ik ga slapen

3 maand, 3 weken, 3 dagen en 3 uur ...

... na de inseminatie kwamen de biggen ter wereld.
Deze ochtend om 5 uur, bij het krieken van de dag, had ze d'er zin in. Met veel kabaal (zelfs de buren werden wakker) begon ze haar kinderkamer in te richten.

En vanavond om 22 uur kwamen de drie eerste samen uit haar poepenolleken gekropen. klein, nat, plakkerig en halfblind zijn ze nu volop hun weg naar de tepel aan het zoeken...

Voorlopig is er nog geen eind in zicht, een update volgt weldadelijk!!!

update
We zijn al met zessen en drinken lustig aan die tepels. Voorlopig gaat Geus even in pauze lijkt het.
Ze heeft wat moeite met het onder controle houden van 6 biggen in ene keer en het gaan liggen gaat met veel moeite (om daarbij geen enkele big te pletten). Dus blijft dries vannacht toch een nachtje bij haar slapen. Nora hebben we in het kippenkot gedumpt en die amuseert zich daar kostelijk met de composthoop. Dries kruipt vannacht dus in haar holleken.
En ik kruip in bedje, en morgenvroeg zijn ze daar weer, die biggen

ons geduld

Geus, het dikke varken, zou vorige zondag bevallen moeten zijn van een kroost roze kogeltjes. Maar ze loopt nog steeds rustig rond, genietend van haar dikke buik. Alsof er niets aan de hand is! Wij zitten hier al vijf dagen met zenuwen, en zij ligt daar te lachen.



4 uur voor de bevalling zou ze sterk nestgedrag moeten vertonen: zich helemaal ingraven in het stro.

Deze morgen lag de voederbak in haar kot. Nestgedrag?


bloemlezing


De laatste maanden is de berichtgeving over onze varkens wel geweldig klein geweest. Niet dat er daarom minder gebeurde. Een kleine bloemlezing is te vinden bij de foto's.

Vrije varkens, Vrije bijen

Toen ik in 1998 mijn eerste bijenkasten kocht, waren dat gigantische bakken. Bijna een m³ inhoud, langs achteren te openen om de raampjes eruit te schuiven. Als je weet hoe goed die bijen dat vastplakken met propolis, dan weet je dat dit absoluut geen simpele opdracht is.


Na wat rondvragen en opzoeken bleek iedereen (in Vlaanderen althans) met 'Simplex'-kasten te werken. Een handig vierkant formaat. Elf raampjes per rompdeel. Met of zonder honingzolder...

Dus stapte ik ook over op dit formaat.


De jaren gingen voorbij en ik begin die raampjes met voorgeperste waswafels toch wat beu te geraken. We dwingen de bijen in de maat te lopen. Ze hebben niet eens de plek om darrenbroed te maken (die hebben immers grotere zeshoeken nodig, en dat staat niet op de voorgedrukte waswafel). Op zoek naar een meer natuurlijke manier van imkeren kwam ik plots bij Warré uit. Een Fransman die jaren gezocht heeft naar de ideale kast. Nu hebben er nog wel al wat imkers dat gedaan, maar deze keer leek het echt zinvol. Zijn startgedachten:

  1. zo weinig mogelijk werk voor de imker

  2. een formaat ideeal voor de bijen om proper te houden en om hun temperatuur in te behouden

  3. laat de natuur zijn gang gaan


En net als dat er ooit iemand plots bedacht dat de wereld misschien wel rond is in plaats van plat, zo viel deze Ruche-Warré als een loodzwaar frankstuk op mijn kop.

Een vierkant kastje, binnenafmetingen: 30x30x20 cm. Met enkel houten latjes waar de bijen aan kunnen gaan hangen en zelf bouwen wat ze willen bouwen.

Ik moet geen raampjes meer maken, niet meer bedraden, geen waswafels insmelten, niet onzegelen, niet sligeren, maar persen en de kasten wegen een pak lichter. Het bijenvolk wordt elk jaar in een nieuwe kast gegoten, waardoor de was telkens opnieuw opgetrokken wordt en geen residuen of ziektekiemen achterblijven. En waardoor de bijen het gevoel van zwermen gehad hebben en zo rustig in hun nieuwe kastje blijven.


Soit, ik verveel je waarschijnlijk met een uitleg die niemand snapt. Maar ik ben nu al verkocht aan dit type kasten. Nu nog mooi weer en een paar wilde zwermen aub.

en hoe gaat het met de bijen?

ik zou het bij god niet weten.
enkele weken geleden vlogen ze druk op en af naar hun wilgenboompjes. Toen ging het fantastisch goed. Maar deze regenvlagen en sneeuwbuien hebben ze teruggedreven tot diep in hun kasten. Het broed dat ze zo hoopvol aan het opbouwen waren is nu enkel een last. Want dat moet op temperatuur blijven! en dus wordt er massaal honing verstookt...
Hopelijk hebben ze nog genoeg voorraad
en hopelijk schijnt binnenkort de zon weer eens

De varkens die trekken zich niet veel aan van de modder; maar voor de bijen vrees ik dat dit voorjaar een ramp wordt. Solitaire bijen vlogen drie weken geleden massaal. 200 mannetjes 'Roodbuikje' (Andrena ventralis) aan de Speybrug. Maar nog geen vrouwtjes. Die komen altijd wat later uit. "Laat die mannetjes eerst maar wat hitsig worden."
Maar nu wordt het wel veel later... de mannetjes zitten terug in hun holletje, maar ik weet niet hoe lang zij zonder eten kunnen. Of zouden zij opnieuw in winterslaap kunnen gaan? Zullen er nog mannetjes zijn op het moment dat het eerste vrouwtje uitkomt?

ondertussen....


zijn ook de hammen aangekomen!
Voorlopig hangen ze nog te blinken op onze zolder, zowat het enige droge plekje in ons huisje. (en Dries wenst ze elke avond een goede nacht, zoals andere freaks dat met hun ferrari doen.)
Ze zien er zo geweldig uit dat het waarschijnlijk nog even zal duren vooraleer we er het mes in durven zetten...De gezouten buikspek is wél al aangesneden en die smaakt werkelijk ongelooflijk lekker. Zo nu met die krakende vriesochtenden spek met eieren helemaal van eigen kweek kunnen eten, bijna te goed om waar te zijn.
En als u ons niet gelooft, nodig uzelf dan gewoon eens uit bij ons en dan maken we (misschien wel) met plezier een varkentje voor je klaar.

bijen vallen bij bosjes door varroa destructor


U heeft er misschien al op het nieuws van gehoord, die alamerende bijensterfte.

"Afgelopen weekend vlogen honingbijen voor het eerst uit. In de bijenkasten van onze universiteit blijkt 30 tot 40 procent overleden, en dat terwijl het alarmpeil op 20 procent ligt". Frans Jacobs, Gents professor zoöfysiologie en gerenommeerd bijenexpert, luidt de alarmklok. "De oprukkende mijt varroa destructor zorgt wereldwijd voor grote bijensterfte. Economisch kan dit probleem erger worden dan de opwarming van de aarde. Want zonder bijen, geen landbouw".


Aan de Amerikaanse westkust is afgelopen drie seizoenen naar schatting 60 procent van de commerciële bijenkolonies weggevaagd, aan de oostkust zelfs 70 procent. Professor Jacobs: "Voor Belgische imkers was afgelopen weekend het tel-moment van de waarheid: voor het eerst warmer dan 12 graden, dan maken bijen hun eerste 'reinigingsvlucht' na een winter in de kast. Het aantal overlevers viel tegen. Oorzaak is een mijtje van 1,5 millimeter - zo groot als een hoofdluis - dat je met het blote oog over de bijen ziet kruipen. Ze dook voor het eerst in België op in 1983 en verovert de wereld. Bijen verzwakken door hun beten én door de dodelijke virusziekten die ze overdragen".

Volgens Jacobs kan het belang van het fenomeen niet overschat worden: "In de mondiale rangschikking van economisch belangrijkste 'landbouwdieren' staan bijen op de tweede plaats. Enkel runderen brengen nog meer geld op. Bijen zijn economisch belangrijker dan varkens of kippen". Een fikse bijensterfte zou volgens de professor een derde van de mondiale landbouwproductie kunnen treffen. 90 belangrijke oogsten - van fruit tot sojabonen, ajuinen, wortels, pompoenen, cacao, katoen, koffie en zonnebloemolie - zouden in gevaar komen.

Jacobs: "Dat 5 à 10 procent van de bijen sterft, is normaal. Vanaf 20 procent is het abnormaal. Mijn eigen vaststelling van 30 à 40 procent is dan ook alarmerend. Al zal het sterftecijfer verschillen van kweker tot kweker". Hoezo? "Omdat honing onder de strenge voedingswet valt, mogen imkers in principe geen medicatie gebruiken. Verdampt mierenzuur doodt 70 procent van de mijten en kost maar 3 euro per liter, maar het is verboden. Begin februari vergaderden we met het ministerie. Dat erkent het probleem, maar moet nu ook heel snel maatregelen nemen".(KS)

Bron: Het Laatste Nieuws

slacht



26 december 2007. Een vrij koude winterdag in Zomergem. De bel gaat. Daar staat hij dan. De Man Die Het Zal Doen. Klein, oud, bol, sigaretje in de mondhoeken, botten aan en salopette vastgegespt. Onze slager lijkt weggelopen uit een tekenfilmpje. Zijn klein rood camionettje blijkt een bolwerk te zijn van messen, touwen, branders, schrapers en nog meer slagerstroep.

Het was zover.

Helemaal als voorzien hadden onze varkens namelijk het gezegend gewicht van 120 behaald in december. We waren er wonderbaarlijk genoeg in geslaagd twee kleine biggen in 8 maand groot te brengen. Op een nogal onorthodoxe methode, met ons gezond verstand, geluk en veel liefde.


Het was een hele rustige slacht. Geen haast, weinig bloed, geen geschreeuw, geen getrek en gesleur. Lambiek was dood voordat ze het besefte, de slager was geweldig tof en vakkundig en het was geweldig te zien hoe goed het vlees eruitzag en hoe proper al de ingewanden waren.


Wat geweldig tof is aan een varken, zowat alles is eetbaar. Met alle gevolgen; van een varken van 120 kilo komt zowaar 95 kilo puur en bruikbaar vlees. Van de “vette derms” tot het krulstaartje. En dat is veel vlees. Gigantisch veel vlees. Dat is ongeveer 77 koteletten, 180 worsten, 5 kilo paté, 5 kilo kopvlees, 7 kilo gebraadjes, 10 kilo gehakt....Nooit geweten dat een varken zoveel vlees is... Een wandelende en ploegende voorraadschuur feitelijk...


Dit jaar wordt er nog niet verkocht. Maar wél geproefd. En gekeurd. En bemonsterd. Ergens in mei, wanneer de eerste biggetjes er zijn, zijn jullie allen van harte welkom om de varkentjes te komen bezien, te proeven van onze ideeën en vooral van het vlees!



Knorta???




Een paar weken geleden, zo nét voor die wonderbaarlijke Witte Droom ons landje aandeed, kwam een vriendje langs met een smeekbede en een heel klein beestje.
Uit de doos kwam Nora gekropen, 5 weekjes oud, knalroze, rillend op haar dunne pootjes en de hartedief van pieter. Met een bloedend hartje liet hij zijn meisje bij ons achter, maar we beloofden er goed voor te zorgen.

Het plan was haar een weekje binnen te houden en daarna buiten te steken op de wei met geus en lambiek.... Maar nét dan werd het winter natuurlijk. En heeft u al eens een speenvarkentje van 5 weken gezien? Dat is dus gigantisch klein en lief....
Ons hart won het van ons boerenverstand en daarmee hebben we tegenwoordig een "huisvarken", of hoe noem je zo'n onding.

En daar gaat ze dan, met haar hakjes rondtrippelend op ons parket. Er wordt gekakt en gepist alsof het een lieve lust is, en vooral niet op het klaargelegde krantenpapier, geneut en gekrest als het niet naar haar zin is, gegeten en gesmekt van alles wat we haar voorschotelen, geknabbeld en gesabbeld aan al de losliggende kabels, knoopjes, prullekes en dinsgskes...Het liefst van al wil ze dat we de ganse dag in de zetel zitten zodat ze zich tussen ons kan nestelen met haar natte neus in onze oksel. Maar haar grootste kwaliteit is iets wat ze waarschijnlijk deelt met élk varkentje van die grootte; haar gave om harten te stelen...Ze werd in slaap gezongen door de zus-met-het-peperkoekenhartje, in de armen gesloten en verwelkomd als jongste telg van de familie door den bompa, en vertroeteld door iedereen die haar tegenkwam...

Maar wees een gewaarschuwd vrouw ende man! Het houden van een varken in huis is helemaal niet altijd zo zoet als roze marsepein. Heel der dagen kak en pis opkuisen, overal vuil en viezigheid, al je tapijten verstoppen zodat ze de kakstroom overleven, niet meer rustig aan tafel kunnen zitten, stinkende scheten als je met haar in de zetel zit...Echt niet aan te raden. En als je al een varkentje nemen wil, zoek dan een boer die zijn beestjes niet speent op drie weken en niet verkoopt aan gelijk wie op die leeftijd. Want met zo een klein varkentje is niks aan te vangen. Persoonlijk vinden wij het een schande dat nora op die leeftijd verkocht werd. Ze hoort nog aan de borst van haar moeder te lurken, verdorie, en niet aan ons tenen.

Maar waarom wij het dan wel doen??
- we wisten niet beter
- we leren enorm veel bij; wat kleintjes eten, hoe kleintjes leven, hoe rap ze groeien...
- we kregen er "gratis" een varkentje bij en dat vinden we wel tof
- beloofd is beloofd
- wij hebben, in tegenstelling tot vele anderen, zoals pieter, een wei en vriendjes voor Nora ter beschikking.
- we zijn natuurlijk ook een beetje zot

Maar binnenkort mag ze de wei op en mag ze groeien en stoeien en wie weet komt Pieter haar ooit nog halen. En helemaal speciaal voor Pieter hebben we er extra veel fotookes op gezet. Kijk ende geniet -vanop afstand- van een klein klein biggetje....