raadje plaatje II


En de strijd gaat door
met vandaag een nieuwe tip!

tsneeuwt


hier bloesems de laatste dagen

Raadje-plaatje


Is het een plantaardige nier? of eerder een vleesetende plant?

wie herkent deze wondermooie plant? De winnaar krijgt een uitgegroeide plant kado, of een zaksken zaad!
eerste tip is bovenstaande, lichtelijk mislukte (tmoet spannend blijven he) foto; net uit het ei gekomen en nu al zo mooi!

Elke dag zet ik er een verder stadium bij, keep on tracking dus!

Daar zijn ze dan


Gisterenavond rond een uur of acht vlogen ze ons luchtruim binnen en maakten ze de lente eindelijk compleet (en de eerste muggen een kopje kleiner) : de huis zwaluwen.
Hoewel we al weken getrakteerd worden op ontzettend mooi lenteweer en overal de bloesems uit hun bol gaan, doet het spotten van die eerste zwaluw toch steeds je hart opspringen en toveren ze een brede glimlach op je lippen.

De boerenzwaluwen zitten al een paar weekjes op hun draad te tjirpen. Nu is het wachten op de eerste gierzwaluwen en de familie is voltallig (alhoewel de gierzwaluw eigenlijk geen echte zwaluw is)

Ontploft

De bloesems zijn ontelbaar, de fruitbomen weelderig, nog nooit zoveel pisseblommen, de sleedoorn stond fantastisch en nu komt de meidoorn eraan.

En wat denk je dan bij al dat geurend mooi's? Kunnen die bijen dat wel allemaal aan?
Ik vrees ervoor. Alhoewel de bijen eveneens ontploft zijn en een razende start genomen hebben, is de overvloed aan bloesems gewoonweg te veel. Voor één keer zal ik niet klagen over een tekort in het voedselaanbod. Zelfs in tegendeel: had ik nu maar dubbel zoveel kastjes staan...

De eerste honingzolder is intussen in gebruik en wordt duchtig opgevuld. Dus wie binnen enkele weken een potje honing wil, kan nu al beginnen reserveren.

Ontploft


Toen we hier twee zomers geleden aankwamen was een van onze eerste acties de Rabarber verplanten. Zo een geweldige plant is me dat, alleen al die naam, Rabarber...
Die zomer was ze precies een hoopje platte selder. Het jaar nadien hoopten we een Heropstanding van de Rabarber mee te maken, maar helaas. In de herfst kapte Dries er dan maar, op aanwijzing van Wijze Pit, een emmer varkenspoep op en bedekte ik alles moederlijk met bladeren.

Ergens in januari 2009 braken haar rode kapsels al door de aardkorst heen. In febuari barsten ze langzaam open, en werden er wondermooie, roodbeaderde rabarber-bladeren geboren. In maart bleef ze maar schieten en groeien met centimeters per dag. In april sloeg ze door en met klaroengeschal in bloei.....In april.

Vandaag, 11 april, hebben we aldus onze eerste rabarber geoogst, uit het vuistje opge-smoel-trekt en een reuze taart van gemaakt. Niet alleen de Zon was vandaag zomers, maar ook de Rabarber smeet onze interne seizoenen compleet dooreen.
Na een geweldige winter, een machtige lente...

Nog geen foto van de bloei of van de omvangrijke plant van nu. Er staan momenteel 4 gigantisch dikke knoppen op springen. En aangezien we geen digitaal fototoestel hebben, kan ik het niet bewijzen....

PS: als u nu voor de computer zit, moet u nu naar buiten hollen. Het ruikt er geweldig naar die natte, open aarde.

RIP


Pavlov is niet meer.
Op de -voorlopig- warmte lentedag van dit jaar, onder een stralende zon, is Pavlov zachtjes ingeslapen. Vanavond bij het eten geven viel het me binnen dat ze vanmorgen ook al niet te zien was. Normaal is ze de eerste die komt aanstormen als het eten in zicht is. Na wat zoeken vond ik haar....

Woensdag heeft ze nog een geweldig dik ei gelegd, als afscheid, en daarna besloot ze dat het welletjes was geweest.

Beste Pavlov, brave loebas, je was een toffe madam, een echte Mechelse Koekoek. En dank je voor de vele, lekkere eitjes.
De warme wind van vandaag, beladen met bloesmegeuren heeft je hoog over de bomen naar verre, onbekende oorden verwaaid. Het ga je goed

En wat hebben we geleerd II ?


Dat modder toch niet zo lollig is.

Vraag aan een willekeurig iemand om een varken te tekenen; wedden dat er een modderpoel bijkomt kijken?
Zo dachten wij ook; geeft een varken modder, en tis content. Wij kraaiden zelf victorie bij het besef dat we in België gezegend zijn met voldoende regen om modder een natuurlijk verschijnsel te laten zijn.
Alleen is de combinatie varken + belgische regen een beetje vergelijkbaar met zachte patatjes en te veel vleesjus; alleen maar pap...

Terwijl wij halsbrekende toeren uithalen om heelhuids het kippenkot te bereiken zonder dat een van ons laarzen achterblijft in de modder zwelt die modder gestaag aan. "zolang de varkens maar content zijn" denk je dan. Maar ook zij kijken beteuterd uit hun kotje bij de zoveelste regenbui. En zoeken in die modderzee de meest droge, begaanbare plekjes om te wandelen. Of verkiezen toch maar te blijven liggen ipv zich in die drek te wagen.
Ze zakken centimeters diep weg, waardoor we elke keer verschieten hoe hoog ze wel zijn als ze dolcontent op het gazon van ons buren rondtrippelen.
En bij het eten meppen ze steeds klodders van die smurrie in hun bak, waardoor die na een paar dagen overstroomt van de modder....

Tot dat begint te vriezen natuurlijk... En de modder beenhard wordt. Super zou je denken, eindelijk is de zwempartij voorbij. Driewerf helaas. Dan wordt het een vlijmscherp messenveld waar die 100kilo zware beesten op hun hakjes overmoeten. Ooit al een vrouw op hoge hakken een knikkerveld zien oversteken, want daar lijkt het een beetje op. Strompelend, wankelend, vallend (en niet meer rechtkunnen), luid protesterend gaan ze op pad als het moet, maar als het even kan toch liever niet.

Wat doen wij daar dan aan?
lachen en mopperen
en hun voederbakken verhogen, en stroo buiten smijten, zodat ze daarop kunnen liggen en lopen. En hopen op droog weer en een mooie zomer.
En besluiten dat we later, als we Groot en Wijs zijn, op Onze Eigen Boerderij, ergens een droog plekje moeten voorzien. Een partytent voor varkens als het ware.

voltooid verleden

Terwijl de zomerzon al toeslaat en sommigen onder ons in de swingende sfeer van aarbeien, verse tomatenslaatjes en parasollekens van papier brengt, brengt het anderen in een lichtelijke paniekaanval
Dit wil immers zeggen dat het écht wel tijd is die moestuin te bewerken, het gras in te zaaien, de serre op te zetten en compost te gaan halen (en zoveel meer)
én dit wil zeggen dat mijn ganse hoop eerder geschreven berichtjes, wachtend op publicatie in cyber-world, bijna van een voltooid verleden seizoen zijn. help.
Maar dat ligt heus niet aan mij, maar aan dit computerwezen dat weigert mijn foto's weer te geven. En zeg nu zelf, het was hier al veel te lang veels te saai zo zonder foto's. En aangezien ik mijzelven als begenadigd fotograaf zie, zult u ze te zien krijgen
Even geduld dus
Ik klets die teksten er nog op, kunt u genieten van bevroren taferelen met een "pastisken" in de hand.