WinterWarmte

Het zijn mooie dagen in de winter.
Wakker worden in een warm Nestje, dicht bij elkaar. Je ogen nog niet opendoen, nog even wachten en je wentelen in eigen geuren, opgerold als twee pissebedden. Voelen dat het buiten weer wat witter geworden is.
Warme wollen kleren aantrekken (maar toch geen calsons) en de deur opentrekken. Een wit tapijt ontdekken waarin vroege vogeltjes hun kleine pootjes achter lieten. De poes huppelt mee naar buiten, als een sneeuwluipaard. In haar spoor bloeien kleine, zachte pootafdrukjes.
Door de verse sneeuw lopen, je eigen ademwolkjes achterna, en de beestjes eten geven (met wat warme melk en honing). Waarbij ze weigeren het kot uit te komen. Dat die sneeuw veels te koud is voor hen.
Als de zon opkomt, werpt ze een roze gloed over alles, als je diep inademt voel je je neushaar bevriezen. Na een ochtendwandelingetje terug in het bed kruipen en het laatste spoortje NestWarmte oppikken en meedragen doorheen de dag.
Bij avondval hangt de wereld in grijze nevels. De sneeuw en de lucht slokken alle kleuren op. Met rode sjaals, wangen en neuzen wandel je dwars door dit verstilde schilderij. Ruk je de rust naar de vaantjes wanneer je op de knerpende sneeuw wandelt.
Flonkerende ogen, tintelende vingertoppen, blozende billen en druipneuzen zonder zakdoek in de buurt....
Het zijn warme dagen in de winter.