Donker

Wat een mooi woord.
Net zoals Donkerte. Het ontkiemt met een warme gong in de diepe donkerte van je keel, groeit langsheen het bengelend lelletje en fladdert als een vrolijke vlinder over het puntje van je tong de wijde wereld in.

Dat het donker was dit weekend in Zomergem. Earth hour, u weet wel. Belgie leefde een uur lang ontzichtbaar vanuit de ruimte. Eindelijk een anonieme stip. Terwijl zij het licht weghaalden, brachten wij het licht in de Donkerte der braakballen. D'er is een reden waarom die eigenlijk geen licht behoeven. De stank, die zich in dat compacte hoopje restjes heeft opgehoopt en zich verschuild in haar diepte, verdiend niet meer dan de donkerste kiertjes. En nét daar gaan wij piepen.

En terwijl de Tijd haar donkerte weer eens laat verschuiven, brengen de bijtjes het licht in hun donkere kasten. Dikke stuifmeelkorrels van de vlammende wilgen worden met vrachtladingen binnengehaald. Wanneer je je hoofd nu in de verlichte kroon van de bloeiende wilgen steekt, zoemt het langs alle kanten, en na een tijdje kronkelt het geluid zich via je oorgaatje naar binnen, en nestelt het zich in de donkere kier onder je hersenpan. Uw boerkes persoonlijke drug.

Met hun kleine kraaloogjes, zo zwart als kooltjes, springen, hupsen, spelen de konijntjes nu in hun verse wereld. Voor het eerst de donkerte wegvegen en het licht opvangen, wat een indrukwekkende ervaring dat moet zijn. Met zijn 4'en. Twee castards overleefden hun stille overlevingsstrijd niet.

En als u mij zich nu wilt excuseren, er dient genoten te worden van het lentelicht, en haar heerlijke geuren, ontsproten uit de Donkere aarde en de wind, die geuren van heinde en verre meedraagt.

Geen opmerkingen: