De Mistral snijdt dezer dagen door onze 7 lagen kleren. Uw Boereken werpt zich dapper naar buiten met een bivaksmuts, een sjaal en een bufken, en komt na een drolleken geheel bevroren terug bijwarmen aan de stoof.
Genadeloos koud.
Het samenwonen met anderen is niet navenant. 120 ha hebben we om elkaar te ontzien, maar we komen elkaar tegen op het kleinste en venijnigste wandelpad.
Sommige dagen lijkt het alsof we muren bouwen op een breuklijn. En gezien de aarde een beetje op hol is, vallen ze heel vaak in. En elke keer wordt er minder mortel gebruikt en worden de steentjes kleiner en kleiner.
Genadeloos moeilijk.
Dat Frans. Verstaan lukt steeds beter, we merken al niet meer dat het Frans is, de vertaling gebeurt kabbelend in ons hoofd. Het babbelen is andere koek. We blijven steken op een niveau van wel willen maar niet kunnen. Subtiliteiten, heden te dage bijzonder nodig en broos, gaan volledig de mist in. Als we ons een beetje opwinden geraakt ons tolkknobbel het noorden kwijt en komt er alleen maar gebrabbel uit. En officiële brieven en mails doen we met het woordenboek bij de hand.
Genadeloos vermoeiend.
En ja, dat hebben jullie ons allemaal wel gezegd. En voor gewaarschuwd. En uiteraard hebben wij de leeftijd en de beestjes van "wij weten wel beter". En gelukkig maar, anders zouden er nooit leutige, dolle projecten kunnen wortelschieten.
We kweken ons hier een wollen pelsje, zodat ons vel niet te bloot komt. Een mooi, zacht pelsje. Eentje die beschermd tegen de ene, en warmte geeft aan anderen. Des avonds, in ons warm hol, stropen we hem af en tonen we ons blote vel aan elkaar.
2 opmerkingen:
't heeft een beetje gerijmd en ze gewagen al over 'genadeloos koud'.
What a sissies.
Kom nog eens naar 'le nòòòrd'.
Dan pas zult ge weten wat koud is.
Tom
het wordt tijd dat Mieke en Jelle jullie komen bijstaan!!
ik heb ze in ieder geval een Becherel gegeven om te oefenen...
Een reactie posten