werkmieren

Gisteren was het hier lente.
Onmiskenbaar.
Dat LenteLicht, Lichter dan Licht


De Lucht, vol verse geuren die van ergens heel ver en diep kwamen.
En overal lentevogeltjes die brabbelden en vlogen.

En dan plots dat besef; dat was de Winter. Die hebben we ook al weer gehad. Vanaf nu in trek naar lange, volle zomerdagen.
Dus even een snelle update, van de voorbije 2 maanden. 2 Maanden waarin we heel veel rondreden, heel veel vergaderingen hadden en amper aan onzen boerderij konden werken.

Maar nu trekken we alle registers open.
Uw Boereken ging zich een dikke Stihl Cataloog halen en verdween ettelijke uren in zijn Sinterklaasboeksken. Af en toe kwam daar dan een verlangende zucht vanachter.
Toen we een stuksken bos toegewezen kregen om te kappen (zo gaat dat hier), werd uw Boereken een Man en kocht hij zich nen Tronçonneuze. Met stijlvol visièreken en al.





Uw Boerinneken vindt dat een aandoenlijk zicht en wilt dan vooral in de buurt blijven. In haar eigen, altijd even elegante, stijl.

We reden ook naar een zagerij in de Cevenne en laden voor 20 euro onzen Betaillère vol "afval"kastanjehout. Daarmee zullen kotjes en omheining worden gefabriceerd de komende weken.
En daarbij kwam deze brilextensie.


Maar nu serieus: rarararaa, welks beest brengt deze gaten voort??

Tussen de vriesbuien door werden bessenstruikjes gepland, in de schaduw van andere bomen. We leren langzaam werken met wat het Zuid-franse klimaat ons biedt. Dat houdt bvb ook in om nu, in die uitzonderlijke Kurkdroge winter, onze niewe aanplantingen tweewekelijks te begieten. Welk een regenluxe in België zeg....

En we bezochten verschillende varkensboeren. Om ervaringen te horen en mogelijkse verkopers van beesten te vinden. Wat hier (de heuvels van de Ardèche en de Cevennes) helaas inhoudt dat we uuuuren op de baan waren om via alle kleine bergwegeltjes verstopte bioboeren te gaan zoeken.

Al dat stoer gedoe riep om promotie! Dus uw Boereken werd terstond geïnterviewd.


En ook bij ons bleef het steenkoud. Hoewel het kwik "maar" tot -14°C kwam hadden we nog de Mistral. Die loeihard woei. En voelde het alsof het -25°C. (en voor 1 keer overdrijf ik nu eens niet sè). Ons huus gaf zijn kiergaten bloot (vandaar dat het bovenstaande interview in dikke truien en mutsen gebeurde). De dagen die daarop volgden lieten we de siliconespuit passeren en werd Project Wol gelanceerd en propten we al onze wollen kousen in elk ontdekt gaatje. Voor de moeke's: eenmaal de Chanvre-Chaux der insteekt is er van kiergatjes geen sprake meer.