Vlees by candellight

T was niet om jullie te overtuigen dat het écht zo is, dat het voorgaande bericht zo lang bleef staan. Het werd plostklaps weer heel druk. Winterslaap mijn hol hier ja.
Zo slachtten we het varkentje van Christophe en versneden haar in koteletten en saucissen, samen met jean Francois en Sofie.
Voor ons meteen eens een oefening. Met een varkentje naar het slachthuis bollen en ze daar loslaten. (Waarom is het altijd koud en winderig op zon gure plekken?). De mannen waren wel vriendelijk daar. De twee ranke paarden die in de achterste box op hun Oordeel stonden de wachten waren wel erg triest.
De juiste papieren op de juiste manier leren invullen (had de Chambre d'agriculutuur ons de verkeerde opgestuurd. Bij het melden "wisten ze niet dat er een bio-versie bestond"...). Bio kruiden ophalen (die pottekes met die toekan op die iedereen in de Bioplanet kopen kan, ewel, dé hometown is bij ons, in Alès. We kopen in bij de bron dus), worstelvellen inslaan, patépottekes kopen, recepten opscharrelen uit een halvergeten verhuisdoos (en, o-zo-bizar- de helft niet terugvinden).
En dan twee dagen ons verschansen in een viskom, waar we in een weergalmende witte ruimte, onder het licht van TLbuizen, een varken in stukskes leerden kappen.

de butcherstool na jaren hard labeur - op een bedje van spek

Dat er dus bijna niksmeer van over schiet...

Dit mes, was ooit even lang en groot als...

... dezen dikzak

jean francois ontvelt een schouder

 

Sofie découpeerd

Den dries ook

Sofie doet het onzen Dries eens voor

En ze is écht een hobbitvrouwtje. Ze staat op een palet om boven de tafel uit te komen en het hemd dat Jean francois aan heeft, komt bij haar net boven haar enkels uit....

Daags nadien werd er kopvlees, paté, droge worst, droge dikke worst (saucisson), nen Jésus (nen droge hele dikke worst), 2 jambons, een gezouten buikspek, een gerookte buikspek, chorizo's, cailletten (vleesballen met gekookte snijbiet), smout, worsten en godiveaus (kleine worstjes) gemaakt. We waren gekraakt. En toen moesten we nog alles naar Christophe brengen die bekans een beroerte kreeg toen hij de volle laadbak zag.

We sliepn dan eens goed uit en werden wakker met dit:

on aller aller aller eerste lammetje. Ook in Zomergem hadden we enkel volwassen schapen. De moeder is het witte schaapje (Saffraan) achter de bruine bok '(Nestor). Verder ziet u Noisette (links) en het witje voor de bok is Clementine.

Maar vooraleer we zo vlijtig werden vierden we eerst efkes feest. 8-Jaar feest, remember. In stijl, zoals u wel had verwacht.

als voorafje: een variatie aan lokale versnaperingen

als achterafje een assortiment aan lokaal lekkers

maar als hoofdhapje wel een zalig stukje gebraad

en dit alles werd begeleid door een paar excellente wijntjes

uiteraard was het bijzonder romantisch