De Mistral ging immers eindelijk liggen
En Moeke haalde haar diplom, hoera hoera hoera
Noisette kreeg er een lammeken bij, een Mooi Mollig lammeken
Kregen we post van Merelken en Mooie kaartjes van Makker Didier en van Mieke Moorwegen
Maar vooral, daar was onze eerste Marktdag.
Eerst werd er geslacht, versneden, verwerkt en naar Florac gereden om in pottekes te draaien. Dan werd er gewacht op de uitslagen van de microbiologische testen en de validaties van onze etiketten, en konden we eindelijk, eindelijk de markt op gaan.
En dan hebben 2 jaar de tijd gehad de zaak voor te bereiden, en dan eindig je de avond voordien snel nog de stickerkes te plakken.... (en nu negeer ik even het collectieve "typisch"-geblaat....)
 |
| keiartisanaal |
 |
| Steven, ann, wij willen dat ponsmasjien! |
 |
| moeke, we houden er nog over voor u om te plakken, ge zout u eens komen te vervelen sèg... |
 |
| flyerkens |
Een halfuurlater druppelden de eerste collega's toe. Humeurig van zo vroeg op te staan. Elkaar te plagen. Handen te schudden volgens een vastgelegde, maar nergens uitgesproken, hierarchie. Wij volledig de mist in natuurlijk.
Kraampkes verrezen, plots ging alles snel. En toen verscheen onze buurvrouw: het koffiekraampje en verdween ons standje achter een zee van forains op zoek naar hun ochtenddrugs...
En toen kwam daar het volk..... Uit pure plankenkoorts slechts 2 schele fotos van ons étalleken.
We namen 34 potjes pâté mee (de helft van ons huidig productiegetal) en alles was verkocht!!!!
De pers, de burgemeester, de collegas, iedereen kwam langs. Het was druk, het was leutig, het was vermoeiend, maar het was vooral een bevreemdend gevoel: we stonden op de mèt. Eindelijk. Eindelijk gaat er nu niet alleen maar geld weg.
En eindelijk konden we bewijzen dat la Grange des Prés, en die twee belgkes daar, produceren. (en die twee streverkes waren dan nog wel de eerste ook! Met vleesvee begot!)
aniewaj, dat was wel redelijk zalig. Over de decompressie achteraf hebben we het nu even niet.
Vanaf nu wordt hier weer geademd.
