Cie de Knor & de Bie: oktober 2015

Vandaag is het exact 21 oktober 2015.
Vandaag zijn we boer en boerin, wonen we in het zuiden van Frankrijk waar we een boerderij beheren en een beestenboel van varkens, konijnen, schapen, kippen, ganzen en bijen in goede banen trachten te leiden. Dat lukt, maar niet elke dag.

Waar we 21 oktober 2016 zullen zitten, wat we er doen en wie we dàn zullen zijn: geen idee.

Of om het met andere woorden te zeggen: La Ferme de Gaston houdt op met zijn bestaan in het zuiden van Frankrijk.
Begin volgend jaar wordt hier weer een autotje volgeladen en een manier gezocht om een varken, 3 kippen en een kat in te laden. Na 1115 km houden we weer halt, slaken een diepe zucht en zien we wat de Toekomst brengen zal.

Het is hier heel mooi geweest. Maar ook heel erg moeilijk. Onze boerderij hebben we de voorbije jaren uitgebouwd tot een succesverhaal. En als we aan het boeren zijn amuseren we ons dolletjes. Maar helaas zijn we slechts 30% van de tijd daarmee bezig, de overige 70% is het zoeken naar een overlevingsstrategie in het ganse " La Grange des prés" project.
Te moeilijk om het in een blogpostje uit te leggen. Maar er wordt geboycot, gemanipuleerd, gelogen, gepest. Er is weinig geloof en respect en toekomstperspectief en engagement. Er zijn andere waarden die het moeilijk maken om samen iets op te bouwen. Er zijn de relaties met mensen waar wij eigenlijk niet in willen investeren. En we hebben het hier niet (enkel) over de groep boeren van de boerderij. Maar ook de bemoeienissen van de burgemeester, een juridisch proces dat een bom legt onder het project, pesterijen van ontevreden Barjacoisen, Terre de Liens die téveel met onze voeten speelt.....
En dan is het opeens op. En slaat de balans over. En geven we het op.

Het einde voor La Ferme de Gaston in Frankrijk, maar hopelijk de start van La Ferme de Gaston 2.0 in België. Als iemand een boerderieken in Wallonnie weet liggen???? Hoe dieper in de Ardennen, des te beter zelfs.
Want we voelen ons wel boeren. Dat maakt ons echt gelukkig. Alleen heeft het niet mogen zijn, Hier en Nu. Maar misschien wel Morgen en Daar?
Het zal met een bloedend hart en een gekwetste ziel zijn dat we hier de deur dichtdoen. Maar ook met ongeloofelijk veel mooie en warme herinneringen.

En nu is de tijd aangebroken om er neuwe te maken, maar dan Elders.....

Eerlijk is eerlijk; het is dankzij onze vriendjes dat onze zomer zo geweldig was.
Van alle kanten zwermen jullie samen hierheen en landen jullie in onze wei en aan onze tafel en op onze compostweesee en blijven dan gezellig efkes plakken.
En dat doet zo'n deugd.
Om de stomste dingen eerst; eens niet achter uw woorden moeten zoeken. Een lolleke kunnen maken die begrepen wordt (niet dat er dan ook gelachen wordt, timing is niet mijn sterkste kant). 'savonds een pintje pakken en spelleke spelen (al kwam dat er te weinig van).
Maar ook om plotsklaps bergen werk te verzetten, soms tot 3 uur 's nachts met een hoogst geïrriteerde Boerin in het gezelschap. Om't hooi binnen te krijgen. Om samen goed te eten en te drinken. Plannen te smeden en te brainstormen. Af en toe eens een filosoofje en een vette beat. Er werden ook honden omver gereden, kinderen met een zonneslag verpleegd, in de roos geschoten, kunstzinnige uitspattingen kregen een tableau, en er werd zoals elk jaar wederom gekwist. Ja met een K.
Een fotografische impressie, al ontbreken er veel momenten....

merci hé gasten, merci!

dit meisje kwam voor de eerste keer op boerderijkamp. zo lollig!

ik zei't nog; keilollig!

er kwamen dus kleine mensjes langs en dan werd er werd gegluurd

en gefeest

lekkere tomaatjes gegeten....

ah nee, precies toch niet zo lekker.....

en weg ermee!

varkens spenen. Net voor uw boerken zijne panache verloor en Steven van het toneel moest verdwijnen. Ja, uw Boerken, nee, NIET uw boerinneken. deze keer was zij de kalmte zelve.